در طلب نیازی بودم که راهی دیاری از جنس بلور و ناب شیشه‏ای شدم. از دور، نوری شفاف سو سو می‏زد و مرا بی‏اختیار به سمت خود فرا می‏خواند.

آه که زمان برگشت از این دیار به محض بیرون آمدن دوباره گام‏هایم سنگین می‏شوند . . .

مأخذ

زنان ما نیاز دارند دریابند چگونه باید پیوندى بین عبادت و لذت ایجاد کرد و چگونه در عین حضور اجتماعى باید به پوشش و عفاف خود عنایت داشت و چگونه می‏توان در جو زمانى نامناسب هدف و هویت خود را فراموش نکرد. بحثها باید در این حدود دور زند.

جامعه زنان ما باید دریابند که ارزش تلاش مبارزاتى فاطمه (س) کمتر از ارزش صلح حسن (ع) و کم بهاتر از قیام حسین (ع) نیست و اگر تصویرى در اذهان خلاف چنین باور است بدان خاطر است که هنوز ما در فاطمه‏شناسى ضعیفیم و هنوز ما را توان ارزیابى و تحلیل و مقایسه و بررسى ریشه‏هاى و عوامل پدید آوردنده یک نهضت و حرکت نیست.

برنامه‏ریزى‏ها به گونه‏اى بوده است که در آن حذف نام فاطمه (س) از صحنه‏هاى علم و عمل مطرح و مورد نظر بوده است. در دانشکده‏هاى معارف و الهیات جهان و در محافلى که از خدمت ناچیز زن در عرصه جهان یاد مى‏شود ازفاطمه (س) دختر پیامبر اسم و خبرى نیست و اگر هم باشد بگونه‏اى مبهم و مسخ شده است.

ما امروز با دنیایى مواجهیم که از جرقه زنان غربى نور افکن‏هایى ساخته‏اند و از زنى بنام ژاندارک، بتى پدید آورده‏اند وکوشیدند با حماسه سازى‏ها و شور آفرینى‏ها، نام ویاد آن رازنده داشته و محبت آنها را در دل‏ها بیفکنند - در قبال چنین وضعى در دنیاى اسلام چه خبر است؟ ازفاطمه (س) چه سخنى در میان است؟ از زینب و کلثوم و سکینه چه حرف و بحث و مطلبى؟

در این گناه نارسائى جوامع اسلامى تا چه حد شرکت دارند؟ سهم آنها در این کوتاهى و نارسائى به چه میزان است؟ آیا دستگاه تبلیغاتى و وسایل ارتباط جمعى آنها را در این جنبه گناهى نیست؟ آیا آنها بوظیفه اسلامى خود در این زمینه عمل کرده‏اند؟

کوتاهى‏هاى آنان در این زمینه بگونه‏اى است که گوئى آنان دستگاه ارتباط جمعى و وسایل رادیو تلویزیون خود با شرط همگامى با شیوه غرب از آنان خریدارى کرده‏اند. و شاید به همین نظر است که در آنان جرأتى و همتى براى معرفى زنان نمونه بچشم نمى‏خورد و یا باید گفت افکار مسئولان و گروندگان آنها در حدى نیست که براى چنین اقداماتى ارزش قائل باشند و یا در سطحى نیستند که از حیات فاطمه (س) و ابعاد زندگى او سردرآورده باشند.

سیده زنان بودن فاطمه (س) و جنبه الگوئى او مورد قبول همه فرق مسلمین است، تنها مورد بحث شیعیان نیست، حال باید پرسید با چنین زمینه و اعتقادى درباره معرفى فاطمه (س) چه کرده‏اند؟ چه بررسى و تحلیلى؟ چه ارائه تصویرى از او؟ و کدام شیوه براى جا انداختن او بعنوان یک الگو و مدل؟ در دنیائى که غرب مى‏کوشد هنر پیشه‏اى معروف الحال را مدل و الگو معرفى کند و با سخن گفتن از وقار و حیاء و زیبائى و راه و مشیش دلها را واله و حیران او بسازد از فاطمه (س) چه خبر؟ براى استقرار محبتش در دلها چه برنامه‏ریزى‏هائى شد؟

راه فاطمه (س) تنها راه دیروز نبوده و نیست که راه امروز است و هر روز. و تنها راه. شریعت خاص و آئینى ویژه نیست که راه فطرت است و بدین سان در همه جاى جهان قابل اجرا و عملى است. اگر ما راه فاطمه (س) را راه اسلام مى‏خوانیم بدان خاطر است که در باور ما اسلام، آئین فطرت است. تعالیم آن بازمینه‏هاى فطرى سازگارى است و فاطمه (س) آنچه را که دارد از عطایاى الهى است که در سایه تطابق خود با اندیشه‏هاى اسلامى آن را بدست آورده است .

فاطمه (س) را باید همیشه به یاد داشت و یاد او باید یاد عشق در ایمان باشد و یاد عاطفه و احساس توام با تعقل او در خور یاد کردن و ذکر است بدان خاطر که تصویر آزادگى او به ما درس آزادى مى‏دهد، خاطره حق طلبیش به ما درس وظیفه و جرأت و شهامت مى‏دهد و یا مبارزه‏اش در ما روح مبارزات حق‏طلبانه را احیاء مى‏کند.

ما با یاد فاطمه (س) و موضعگیریهایش باید این درس را داشته باشیم که به موضع‏گیرى اندیشه در شرایط گوناگون و متفاوت زندگى دست یابیم و در هر مساله و مشکل از خود سوال کنیم اگر فاطمه (س) با این مشکل مواجه مى‏شد چه مى‏کرد؟ و هم با مطالعه تاریخ زندگیش از او و از راه و روش او الهام مى‏گیریم و طریق خود را روشن و هموار کرده و به پیش رویم .

او ولى خدا بود داراى ایمان و عصمت، على (ع) او را از دو رکن جهان اسلام معرفى کرد که رکن اول آن شخص پیامبر بود. و آن روز که فاطمه (س) از دنیا رفت على (ع) با تأثر و اندوه فرموده بود این همان رکن دومى بود که از دست رفت (هذا رکن الاخر) و چنانچه در فاطمه (س) پیامبر فرموده بود هذا احدالرکنین و آدمى براى استوارى نیایش ناگزیر به ستون و رکنى دارد. هر قدر آن رکن مهمتر و سنگین‏تر، استحکام بنا و اعتماد ما بدان بیشتر و زیادتر است و این خود نیز اسوه آموزى و الگو پذیرى است که آیات قرآن و روایات ما را بدان توصیه مى‏کنند.

فاطمه (س) به زنان ما درس مى‏دهد درس زندگى، درس جهاد و مبارزه، درس مرزدارى ایدئولوژى و درس حضور اجتماعى در عین رعایت موازین شرعى و او آموزگار مسلم راهى است که بشریت از ابتداى پیدایش خود تا امروز خواستار و متوقع شناخت آن راه و طى طریق در آن مسیره بوده است .

او با عمل درس داد، درس تولا و تبرا، درس همرزمى با همسر در تعقیب هدف مشترک درس صفا و اخلاص در کارها، درس انجام وظیفه هدایت براى زنان، درس کمک کارى براى مردم، درس زیر بازوگیرى، درس بیان حق، درس از خود گذشتگى و ایثار، درس ثبات قدم در برابر متجاوزان و غاصبان، درس حجاب و پوشش، درس پرچم افرازى و گاهى پرچم ساختن مظلومیت حتى جنازه و قبر خود براى هشیار کردن .
- او دخترى براى پدر است در احترام‏پدر، رعایت حال او، دفاع از او مهرورزى به پدر، رعایت شئون‏او .
- او همسرى است براى شوهر همشأن او، کفو او، دوستى با شوهر، همرزمى با او، همگامى با او.
- او مادرى است براى فرزندان، مادرى متعهد، درس‏آموز، مهربان، صمیم و همراه، القاء کننده ایمان و اخلاق.
- او عضوى است براى جامعه، خود اهل احسان وخیر، اهل هدایت و ارشاد تمام کننده حجت.
- و او الگوى مکتب محمد (ص) است .

مأخذ

فکر می‏کردم به لیلی، به راستی لیلی کیست؟

گاهی غایبش می‏دانم، گاهی حاضر

گاهی مجنونش هستم و گاهی شاید لیلایش

به گمانم همین جا بودم که در اندیشه‏اش گرفتار آمدم

آری در این فکر بودم که آیا او لیلی است و ما مجنون؟

یا شاید ما هم لیلی باشیم و من نیز هم!

نمی‏دانم

ندایی می‏گفت: اگر تو لیلی باشی کیست مجنونت؟

ندایی دیگر می‏گفت: این همه مجنون، آن هم بی‏جنون

اولی گفت: مجنون به قدر لیلی است و تو چه قدری داری که مجنونت داشته باشد؟

دومی گفت: قدر من همان است که اگر مجنون هم باشم، به قدر لیلی هستم

و حال که لیلی‏ام، پس هم او مجنون من است که هم‏سنگ من است.

اولی عقل بود و باز گفت: چه ابلهانه دم از لیلی بودن می‏زنی و مجنون نیستی؟

دومی گفت: این را بدان اگر مجنون نباشی، لیلی نمی‏شوی

عقل گفت: تو کیستی که این چنین گستاخ پاسخم می‏دهی؟

دومی گفت: در زبان نمی‏آیم که در اندیشی‏ام

عقل گفت : تو را نیز در غل خواهم کشید

باز همان که گمنام بود گفت: چگونه غل را در غل می کشند؟

عقل که گویی دست و پایی می‏زد گفت: با غلی بزرگتر!

گمنام گفت: اگر غل را دربند کشی که دیگر غل نیست! هست؟

باز عقل دست و پایی زد و گفت: من نیستم یا تو؟

گفت : من که هستم

عقل گفت : پس می‏گویی من نیستم؟

گمنام گفت : هستی اگر من نباشم و نیستی تا من هستم

عقل گفت: من و می سالیانی است عهدی داریم و به نوبت همگان را به غل می‏کشیم

مگر نشنیدی چون حکم شود که مست گیرند، در شهر هر آنچه هست گیرند؟

گمنام قهقه‏ای زد و گفت: من همانم دیگر همان که همه را خواهد گرفت

دیگر کار عقل از دست و پا زدن گذشته بود، جان کند و گفت: مرا هم خواهی گرفت؟

گمنام گفت: اگر تو هم گمنام بودی، هر نامداری را روزی در بند می‏کردی

عقل گفت: جان بر لبم کردی بیا با هم عهدی ببندیم

گمنام گفت: عهد؟ از تو به دور است سخن از شگفتی‏ها بگویی

عقل گفت: می‏خواهم برای همیشه بمانم

گمنام گفت: نام داری و می‏خواهی بمانی؟

عقل گفت: بی‏نام می‏شوم اما می‏خواهم بمانم

گمنام گفت: بی نامی هم خود نامی است

عقل گفت : نمی‏دانم هر چه می گویی همان می‏شوم اما می‏خواهم بمانم

باید می‏خندید و خندید و گفت: آن می‏ماند که آزاد است نه آن که دربند است و در غل می‏کند

عقل گفت : مگر نمی‏بینی بندهایم گسسته؟

گفت: از اول هم بندی نبود، تو در خیال خویش عقل بودی نه از برای مردمان

عقل گفت: نام از خیال مبر من را با او کاری نیست

گفت : پس بگویم توهّم؟

عقل فریاد کشید : نه من او را دشمن دارم

گفت : غل خوب است؟

عقل گفت: داغم را تازه می کنی؟

گفت : نه من داغ‏ها را می‏برم

عقل گفت: به من هم کمک می کنی تا بمانم؟

گفت : اگر نبودم نبودی‏! هیچ می‏دانستی؟!

عقل گفت : اما من شنیده‏ام اول ما خلق الله العقل

خندید و گفت‏: ما خلق الله اما من پیش از خلقت بودم

دیگر از پای نشست و مبهوت ادامه داد: نمی‏خواهم کمکم کنی فقط بگو تو کیستی؟

باز هم خندید و گفت : دیگر نمی‏خواهی دربندم کشی؟

عقل گفت: به حال زارم رحم کن! بگو کیستی؟ حال عجیبی دارم

باز هم خندید و گفت: نکند عاشقم شده‏ای؟

خسته و از پای نشسته که بود ، شرمگین هم شد و گفت: آری

گفت: من همیشه این چنین گمنام نبودم اما در این شلوغی دنیا بهتر دیدم در گوشه غریبی بخزم

عقل به سختی گفت: دیگر سخنی ندارم فقط تو بگو و من سراپا گوشم

گفت: من زمینی نیستم تا در بند آیم! من دلیل خلقتم و نه مخلوق

من برق چشمان لیلی و سوز جان مجنونم

من چهره لیلی در آینه و در خود پیچیدگی مجنونم

من سکه بازار جهانم، یک رویم لیلی و روی دیگرم مجنون

من صدای غرش خلقتم

غرشی که سراسر تسلیم بود و از سر شوق

شوق نپذیرفتن امانتی بزرگ و سر نهادن بر آستان دوست

غرشی که ناله‏ای مستانه بود تا سرکشی جهولانه

من همانجا بودم و می‏دیدم

تنها جایی که سرکشی رهایی بود و گردن نهادن اسارت

تنها جایی که نه گفتن راه بود و بلی گفتن چاه

راهْ راهِ خود بود و چاهْ چاهِ دنیا

و من ایستاده بودم و نظاره می‏کردم

همه گفتند: نه و آزاد شدند و انسان بلی گفت و اسیر

بیچاره انسان‏ها به تو دل خوش کرده بودند

در این خیال بودند که در بند تو آزاد خواهند بود

من آنجا بودم هم میان آنها که نه گفتند هم در بین انسان‏ها که بلی گفتند

آنها که سر باز زدند، مرا برای خویش بر گزیدند و به راه خویش رفتند

اما انسان‏ها دیگر همیشه بر سر دو راهی من و تو ماندند

عده‏ای اسیر تو که بسیارند و عده‏ای هم اسیر من که بسیار کمند

اما آنها اسیر تو گشتند، در حالی که در چاه بودند و اینها اسیر من شدند در حالی که به راه آمدند

در چاه ماندگان اسیران تواند و رهایی‏ها اسیر من

تو هستی می‏دهی و من نیستی می‏بخشم

اما ، پس از هستی، نیستی خواهد بود و پس از نیستی نیز هستی

آری

نام من عشق است، عشق

عشق، هستی به خدا باختن است، تا نیست شوی

بسوزی و بسازی، تا دیگران هست شوند و شاید هم پس از آن نیست

عشق هم

سوختن توام با ساختن است

...

من متحیر بودم از این گفتگو و این گفت و مگو

به راستی من هم لیلی هستم؟

به راستی من لیلی نیستم و مجنونم؟

و مبادا فقط یک انسانم

نمی‏دانم نمی‏دانم نمی‏دانم

...

وقتی نگاه کردم

عقل دیگر مرده بود و عشق هم فقط گریه می‏کرد

و به خاطرم آمد:

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

جلوه‏ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت

عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد

عقل می‏خواست کز آن شعله چراغ افروزد

برق غیرت بدرخشید و جهان بر هم زد

مدعی خواست که آید به تماشا گه راز

دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد

دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند

دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد

جان علوی هوس چاه زنخدان تو داشت

دست در حلقه آن زلف خم اندر خم زد

حافظ آنروز طرب نامه عشق تو نوشت

که قلم بر سر اسباب دل خرّم زد

سید مهدی طباطبایی

درس زندگی

1) سلام
حضرت محمد (ص): کسی وارد بهشت نمی‌شود مگر آن‌که ایمان بیاورد و اهل ایمان نیز نمی‌شود مگر آن‌که دیگران را دوست بدارد. آیا بگویم چگونه یکدیگر را دوست بدارید؟  سلام را بین خودتان افشا کنید.

2) دست دادن
حضرت محمد(ص): با یکدیگر دست بدهید، به درستی که همین دست دادن محبت را بین شما زیاد می‌کند.

3) بخشش و هدیه دادن: 
حضرت محمد(ص): بخشندگی عامل درستی است.

امام علی (ع): پاینده باشید به بخشندگی و حسن خلق که هم روزی را زیاد می‌کند و هم ایجاد محبت می‌کند.

 بخشندگی یک مرد باعث می‌شود که حتی دشمنانش دوستش داشته باشند و خساست، فرزندان او را تبدیل به دشمنانش می‌کند. بخشندگی محبوبی است که مورد ستایش قرار می‌گیرد، حتی اگر به آن فرد بخشیده باشند.

حضرت محمد(ص):
 _ هدیه دادن دوستی می‌آورد، برادری را تقویت می‌کند و دشمنی را از بین می‌برد.
 _ هدیه دهید تا محبوب یکدیگر شوید و دشمنی را از بین ببرید.
 _ هدیه دادن دوستی را دو برابر می‌کند.

امام علی (ع):
 _ انسان بخیل اندکی از مال خود را برای خود خرج نمی‌کند و همه آن را برای ورثه‌اش می‌گذارد.

 _ در شگفت هستم از بخیل که فقری را که از آن فراری است به سوی آن می‌شتابد و ثروتی را که در پی آن است از دست می‌دهد، او در دنیا مانند تهیدستان زندگی می‌کند و در آخرت همچون توانگران حسابرسی می‌شود.

***
هفت دسته از مردم در روز قیامت در سایه عرش الهی‌اند:

1) پیشوایی (سر پرست) که به عدالت رفتار کند.
2) جوانی که جوانی خود را در عبادت و بندگی خدا صرف کند.
3) شخصی که آنقدر دلش از مهر پروردگار سرشار است که هنگام بیرون آمدن از مسجد به فکر دفعه بعد باشد.
4) دو نفری که با هم قرار گذاشته‌اند که در راه خدا یار و کمک یکدیگر باشند.

5) کسی که در خلوت با مناجات خدا اشک بریزد.
6) شخصی که زمینه گناه برایش فراهم باشد ولی از خدا بترسد و مرتکب گناه نشود.
7) شخصی که وقتی مالی را در راه خدا انفاق می‌کند آنچنان مخفی باشد که در اصطلاح گفته می‌شود (وقتی با دست چپ خود انفاق می کند حتی دست راست او متوجه نشود).

مأخذ

دلم تنگ است برای تو

برای توکه از من دوری و به من نزدیک

صدایت را نمی‏شنوم، نگاهت رانمی‏بینم، اما احساس می‏کنم بودنت را

گرمی دستان مهربانت را که بر سرم می‏کشی و در نا آرامی‏های زندگی آرامم می‏کنی

و همین بهانه زنده بودن من است

فاصله‏های مجازی مرا از تو دور ساخته و کشتی بادبانی دلم را در میان امواج پرطلاتم اقیانوس‏های خیال به دست باد سپرده

ولی تو چنان به من نزدیکی که خویشتن را با تو یکی می‏بینم

 و با وجود این‏که همیشه رود مهربانیت به دریای مواج دلم روانه است

باز دلم برای تو تنگ است

و هر سازی که می‏بینم بد آهنگ است

باز دلم برای از تونوشتن تنگ است

باز دلم برای از تو سرودن گرفته است

مهربانی را که گفته بودن به ارمغان می‏آوری چه بر سر آمده است که اینچنین دلم برای از تو گفتن تنگ است

دلم برای دیر آمدنت شور می‏زند

بریده باد زبانم اگر که از تو نگوید

بریده باد

مسافر آفتاب ، تا ابرها پنهان‏ترت نکرده‏اند

تا سرما خوابت نکرده است

این اسماعیل دلم قربانی تو باد

آزادی و مهر و محبت را که گفته بودن سوار بر اسب سپیدی درصبح سفید با دسته‏ای یاس سپید می‏آید

چه بر سر آمده که این چنین دلم از غروب می‏هراسد

ای بهار سبز زندگیم

اشک چکیده شده بر روی گونه‏هام

آرمان مجسم عدالتخواهان

انتظار سبزدوران‏ها

چلچراغ روشن شبستان تاریخ

مرد برگزیده اعصار

روشنگر زمین وزمان

ذخیره جاودان الهی

نوید بخش صبح سفید درشب سخت انتظار

آمدنت را دل دل می‏زنم بر ایوان زخم و حادثه

در هجوم طوفانهای سنگین تلخ فراق

در زیر تازیانه‏های سرد و سخت کنایه و نیش زبان‏های تبر به دستان

اما باز دلم برای تو تنگ است

هر عشقی که می‏بینم به جز تو، بی رنگ است

می‏نویسم از سفر غیبت تو سخت پریشانم بعد نقطه سر خط تا ابد ریز و درشت

مشق شب خواهیم داشت

انتظار

مأخذ

نفس اماره
نمیدانی چه لذتی دارد این حجاب !
خنده دار ترین ها !!!
خواهشا تا آخرش بخون
دلم از دست همه گرفته...
آقا، ما اهل کوفه هستیم!
دل به دل راه داره
چت با خدا
[عناوین آرشیوشده]