امیرالمؤمنین در مناجات خود در مسجد کوفه مىفرماید:
خدایا! روزى که جز دلِ پاک، مال و فرزند به درد نمىخورد به من امان بده.
خدایا! به من امان بده روزى که ستمگر دست حسرت به دندان مىگزد و مىگوید: اى کاش به جاى این و آن که گمراهم کردند، با رسول خدا دوست و همراهى داشتم.
خدایا!
روزى که از دست پدر و مادر هم کارى ساخته نیست،
روزى که عذرخواهىِ ستمگران فایده ندارد،
روزى که انسان حتّى از برادر، مادر، پدر، فرزند و دوست فرار مىکند،
روزى که تنها هر کسى مسئول پاسخگویى کار خودش است،
به من رحم فرما و امانم بده.
خدایا! روزى که انسانهاى گناهکار حاضرند تمام فرزندان، دوستان، برادران و فامیل، بلکه تمام مردم زمین در آن روز به جاى ایشان گرفتار شوند تا خود نجات یابند، به من امان بده و از عذاب دوزخ مرا رهایى بخش.
***
حضرت على علیه السلام مىفرماید: من براى دو چیز بر شما هراسانم: یکى پیروى از هوا و هوسها و دیگرى آرزوهاى طولانى. «فامّا اِتّباعُ الهَوى فَیصُدُّ عن الحقّ و امّا طولُ الاَمَلِ فَیُنسِى الآخرة» زیرا هواپرستى شما را از حقپرستى و آرزوهاى طولانى شما را از یاد قیامت جدا مىکند.
در حدیث دیگر آن حضرت مىفرماید: «اَکثَرُ النّاس أملاً اَقلّهم لِلموتِ ذِکراً»
کسانى که آرزوهاى طولانى بیشترى دارند، آنانى هستند که کمتر یاد مرگ و قیامت مىباشند.