نه شكم گرسنه با علم سيراب مي شود نه روح تشنه با نان و آب!
چه اينكه هر دو گرسنگي مي كشند اما اين كجا و آن كجا
شكم تا وقتي كه سير شد گرسنه است و دست از غذا مي كشد اما
روح و نفس ناطقه تا وقتي كه سير شد گرسنه مي شود و غذا طلب مي نمايد!
باز هم نه فقط عالم و فرد گرسنه غذاهاي يكديگر را قبول نمي كنند اصلا
غذاهاي آنها هم اينان را طلب نمي كند چون كشش در اين عالم از طرفين مي باشد
و تا غذا به درون شكم گرسنه نرود غذا آرام نمي گيرد و
تا علم به روح نپيوندد او هم آرام و قرار ندارد!!فافهم اي عزيز جان
